කෙලසක කියනු......

සිනහවක කෙළවර  දුකමැයි
කදුලක කෙළවර      පුදුමදැයි
සැපතක කෙළවර    කදුළුදැයි
කරුමෙක කෙළවර  නැතිවමැයි

නැතිවත් කවුරු      පැතුවමැයි
ඇතිවත් නැගුවේ    කදුළුමැයි
සිතුවත් මෙලෙස    සුවමදැයි
නිබදව සිටිනු         කැපම්දැයි

පෝතක සිතුම්       නැතිව්මැයි
චිත්තප් ප්‍රිතිය        උතුරමැයි
ලබනට ප්‍රේමය      උරුමදැයි
කෙලෙසක කියනු  බැරිවමැයි

ඔබ දන්නේ නෑ........

සොදුරුයි ඒ ආදරේ හැගුමන්
නිබදයි ගෙවුනේ ඒ ආදර සිතුවම්
සැමදා ඉදින්නයි පිරුවේ පෙරුමන්
ඔබ නෑනේ මා ළග ඉතින්

හිමිදිරියේ හමුවන්න තිබේ නම් සුන්දරනේ
ඔබ ඇවිත් මා ළග වෙලි
හද ගැස්මේ තරම දන්න.. ගිණි ගන්න මා නිවන්න
ඔබ නැනේ මා ලග ඉතින්....

ඔබ වගේ අය දකින හැම වරම මුවට කදුලක් නැගෙන්නේ
ඇස සොයනු ඔබව මැයි නිසා
කදුලු පිරි ඇස් අගින් ඔබව සොයමින් යන්නේ
ඔබ දන්නේ නෑ රත්තරන්..........

සුමුදුයි සුදුයි

සුදු පාට බිංදු වෙරළේ හැපි නැගෙන
සේ ඔබගෙ පරමාදරේ....
සුමුදුයි සුදුයි අල්ලනු බයයි.. පෙන කැටිය පිපිරෙනු සැකයි
ඇයි මෙලෙස සුකුමාලියේ...


සද කිරණ සේ සිසිලයි එසේ
සුමුදුයි සුදුයි ලංවනු බයයි
හෙට සිසිල දෙයි දෝ සැකයි
දුක සිතෙයි පිංවන්තියේ....


ඔබ මා ලගින් නගන සුසුමත් ප්‍රියයි
නොදැනුනේ ඇයි සොදුරියේ
සිසිලක්ව ළග ඉන්න කියනු කැපයි
ගිණි ඇයිද සුකුමාලියේ........

සැඩ පහර

දිවි සයුරේ ඔබ පහන් ටැඹක් වී
එලිය කරන්නට සැරසුනිදෝ
මහා සැඩ පහරට අසුවී පොඩි වී
ජීවිතයම මා නැති වුනිදෝ

එලිය ලබන්නට පින් ඇති වුව තත්
අපමණ බාඪා ආපි නොමැත   තත්
කෙලසක ඔබ මා එලිය කරන තත්
දැනසිටිමුද ඒ සොදුරු මෙ  තත්

ලොවක් එපා වී ලොවෙහි තනිවෙනා
ඔබ මා කිසි කල එක්වෙදෝ
නොමැත සිතක් මට වෙනකුට යෑමට
තවමත් මා තුළ ඔබ ඇයි දෝ

නිල් දෑස

නිල් දෑස බලන්
දොර කවුළු ඇරන්
සෙවනැල්ල වගේ ඔබ ඇවිදින්
මා ලඟට හොරෙන්


ඒ සුවඳ අරන්
එන විටදි සැනින්
මා හදේ පියන්
ඒ විවර වුනේ කෙලෙසින්


වස්සානේ අරන් ඔබ එන්න ඉතින්
මා හදේ පතන් ආ ජීවිතයම ලැබුනේ ඔබෙන්
කවදාක වුවත් පෙර නොවු ලෙසින්
ආදරයකි ලැබුනේ ඔබෙන්

සොදුරුයි ආදරේ..........

සුසුමින් සුසුමට ඇසිපිය තරමට
ඔබ රුව දැකුමට ප්‍රියයැයි මා සිත
එනමුදු ඔබ මට සොයුරිය සේ ඉද

කෙලසක කියමිද මා ආදරේ බව


එක සෙවනේ මා ඔබ සිටින සද
හදවත කකියයි කියනට බෑ මට
වදන් කැඩි කැඩි පිටවන ඒ විට
ඔබ මා සොයුරිය සේද හැගේ මට


ආදරේ.. සොදුරුයි ඔබ සෙවණේ
ජීවිතේ.. මිහිරියි ඔබ අතරේ
සිහිනේ.. දැකුමයි ඔබ තුරුලේ
සොදුරුයි ආදරේ..........

කතර

කුමුදු විලට පැයු සුපුන් සදයි ඔබ

මා හද කැලබන පෙම් අගනා

සද තරු පරදන නිල්වන් නෙත් යුග

හෙලනු එපාඔය බැල්මන් මවෙතා

නියගෙට අසුවු ආදර නදියෙන්

නොමැත දිය බිදක් දෙන්නට ඔබ වෙත

කටු කොහොලින් පිරි මහා වැලි කතරට

ඔබගේ දිය බිදක් ඇති වේදැයි නොදනිමි

විසල් කුසල් නොකරා අත්තෙමි

එකදු මලක් වෙත පියමන් කෙරුමට

කෙලසින් විසදේ දැයි නොදනිමි

මේ ඉරණම මා හද සලනා

සිහින

ජීවිතයේ සොදුරු සිහින
මහා සමුදුර තරණය කොට
දවසක
නිල්,රෝස,කහා,දම්
පැහැයෙන් විචිත්‍රවත් කර
සෞම්ය මේඝයක් සේ
මා ලග දැවටෙන
එකා පරයා නැගෙන
සප්ත මහා රැළි කුණාටු
නන්වමින් පැමිණ
සියුම්ව මා දෙපා
දොවනයට
ඔබ එනවාද...........

මූලාව

නොපිපෙන අරණක පිපි ඒ
රෝස කුසුම
පිපි වැනෙන හැටි සුකුමාලය
නොපිපෙන අරණක
පිපි තිබුණු බව
ඇයි මා
සිහිමුර්ජා සිටියේද
මා වෙන ලොවක සිටියේද
මට නොහැගුනේ කිම
එය සැබැ මලක් නම්
කොතරම් අගනේද
මා හට

රුධිරාණුබඪ්ද ආදරය

කදුලු බිදුවක් නොකියන

පූජාසනයක පුද දුන් ආදරයක

නිම්තෙරක පහස ලද

ඔබේ කුඵදුල් ආදරය

තවකෙකුගේ

මානසික තෘප්තියක් වෙනුවෙන්

මදක් හෝ

පිදුනි නම්

මා ඔබට හද පුරා

ආදරය කල නොමැත්තා වෙනි පවසයි නම්

නැත සොදුරිය

 ඇගේ උණුසුම ලැබුමට මා ප්‍රිය කලද

ඉඩ නොමැත මා හට

ඔබ අභිමුව මා පුද කල 

ඒ විසල් ආදරය 

රුඪිරයට අනුබඪව ඇති නිසාවෙනි

ස්වායක්තයක් නොවෙයි ඔබ මා