ප්රේම සිතකට මෙතෙක් ගින්දර දරනු හැකි දෝ
ගෙත්තමින් කල අදර අන්දර වනසනු හැකි දෝ
සොදුරු සුන්දර රැගු කින්දර රුදුරු වුනි දෝමගෙන් වරදක් වුනිද කින්නර ලදුන් කොහි දෝ
කුරිරු බැල්මෙන් හෙලන ගැම්මෙන්
නපුරු සිතුමෙන් මවන හැක්කෙන්
තපසු වෙසගින් රගන රැගුමෙන්
සොදුරු සුකුමල ලදක් මෙලෙසින්
දිය පිපාසිත බවක් අගවා
ලේ සොයයි මුළු ගත පුරා
මෙවන් කෙරුමන් මනසේ රදවා
නිදි වරයි මා රෑ දිවා
No comments:
Post a Comment