සිත ඇදි රුව

හෘද සන්තානයම ගැහෙනවා දැනෙනවා
රුවමයි ඔබේ මැවෙනවා පෙනෙනවා
මුළු රැයම මා සිතනවා මතනවා
ගොතනවා ලියනවා ඉවරයක් නොමවෙනා

ඔබයි මේ සිත ඇදි රුව සොඳුරියේ
සිතයි මා හැදින ගත් හද ඔබේ
රැදෙයි ඔබ තුරුලේ සැමදා මගේ
මගෙයි ඔය මිහිරි හැගුමන් ඔබේ

ගිණිමද්දහනේ ඔබ මා තුරුලට වී
සිප ගත්දා ඒ පලමු දිනේ
සැමදා මා හද නොමැකි තියේ ළදේ
දහඩිය අතරින් සුසිනිදු පවනක් සැලුනා
                         ඔබ නෑ එය දන්නේ....

ලොවම අමතකව අප ලොව තනිවූ නිමේශයේ
ඔබ මා තුළ සැඟවී හොරැහින් නෙත බැලුවේ
ඇයි දැයි මට නොහැගේ
සොඳුරුයි මා ඔබ තුරුලේ

මා තවමත් ලෙන්ගතුයි...

හද ගැබේ පායා දිලිනු සඳේ
අඳුරු වලාපට කෙමින් කෙමින් ඇවිදින්
නිල් සඳ මඩල යටපත් කලදා
මා වෛර කරනුයේ කාටදැයි පවසන්

මුළු ලෝකයම එකලු කලදා
හෘද සන්තනයම ඔබට සින්නක්කරේට ලිව්වෙ
සඳ රූ මා වෙලා ගත් නිසා
ගත තුළ ඔබ කිඳා බැසගත් නිසා....
ස්වල්ප නිමේශයකින්....

අරුමයකි.....ඔබගේ රැස් තවමත් මා ළඟ
හදෙහි ගැඹුරේ සැඟවී රිදවන උල් කටු මෙන් රිදවයි...
අමවක දාට.....
මට එළිය දෙන සඳ රේඛා ලෙස....
ඒ වේදනාවට මා තවමත් ලෙන්ගතුයි....

9:03am

කවියක්ව ඔබ ඇවිද මගේ සිතේ ලැගුම් ගෙන නොපිලිවෙල රටාවක පද පේලි අමුණගෙන කවි පොතේ කවි අමුණා දුක සිතෙන් තුරන් කර දරණ වීරිය ගන්න අහිංසක පෙම්බරා මම හද පාරන වේදනාවක නිමග්නව මනෝ සාගරයක වෙලෙන දුක වමාරා එන්නේ ඔබ මට මෙතරම් ලං වු බව නැති වු කල වැටහුනේ මට... ලඟ ඇති විට - අගේ නැති දුර ඇති විට - දුකේ බැරි මනෝප්‍රකාර හද තුළ හොල්මන් කරනු වස්.... හිතට වස් වැදුනේ කවරක කෙළවර නිසාදෝ.......