කතරකට පෙම් බැදි විට
ආදරයට වැලි ලැබුනි
විදින්නට ගිණියම් රළු සුළං පහස ලැබුනි
මාගේ සදාහරිත වන රොදක් වන් සිත වෙනුවට.....
රුදුරු මාරාන්තික සර්ප විමාන දිටිමි....
මා සා විසාල් වැලි කතරේ අතරමං
රුදුරු තණබිසි දිටිමි.....
හරිත වර්ණයෙන් යුක්ත වුද සිත් පෙලන දුරට නොපෙනෙන
විකෘති වු උල් සහිත පතොක් වෘක්ෂ දිටිමි....
මට කිසිත් නොහැගුනි....
නිරුදක නොවුනත් කතර, මා නිරුදකය....
අසරණය..මං මුලා වීද...දෙලොවක් අතරය...නොහැගේ..
මේ සා විසුල් අහසින් කඳුළු බිදක්වත් සලා මොහොතකට,
කතර සසල නොකරන්නේ ඇයි......
No comments:
Post a Comment